اين شعر کانديداي شعر برگزيده سال 2005شده

توسط يک بچه آفريقايي نوشته شده و استدلال شگفت

 انگيزي داره.

************ *****

وقتي به دنيا ميام، سياهم، وقتي بزرگ ميشم، سياهم

وقتي ميرم زير آفتاب، سياهم، وقتي مي ترسم،

 سياهم

وقتي مريض ميشم، سياهم، وقتي مي ميرم، هنوزم

 سياهم

و تو، آدم سفيد

وقتي به دنيا مياي، صورتي اي، وقتي بزرگ ميشي،

 سفيدي

وقتي ميري زير آفتاب، قرمزي، وقتي سردت ميشه، آبي

 اي

وقتي مي ترسي، زردي، وقتي مريض ميشي، سبزي

و وقتي مي ميري، خاکستري اي

و تو به من ميگي رنگين پوست؟؟؟

گفتمش آغاز درد عشق چیست؟گفت آغازش سراسر بندگیست گفتمش پایان آن را هم بگو گفت پایانش همه

شرمندگیست گفتمش درمان دردم را بگو گفت درمانی ندارد بی دواست گفتمش یک اندکی تسکین آن گفت

تسکینش همه سوز و فناست

گربه ی مسکین اگر پر داشتی 

                                              تخم گنجشگ از زمین برداشتی

ور دوشاخ گاو خر داشتی 

                                      آدمی اندر جهان نگذاشتی

کوچه را دیدی به وقت شب

چه تنها می شود . . .

بی تو !

از آن کوچه هم تنهاترم . . .

هنوز دست هایم

                 در دست های تو بود

                                             که باران بارید

                                                                 تو رفتی چتر بیاوری

 ومن هنوز که هنوز هست

                                     روی این نیمکت منتظرم

                                                                        که یا باران بند بیایید

 یا تو باچتر

                    یا تو بی چتر

                                                 فقط برگردی 

من و این داغ در تکرار مانده ، من و این عشق بیدار مانده ، مپرس از من چرا دلتنگ هستم ، دلم بین در و دیوار مانده .

روی آن شیشه ی تب دار تو را ها کردم ، اسم زیبای تو را با نفسم جا کردم ، شیشه بدجور دلش ابری و بارانی شد ، شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم ، با سر انگشت کشیدم به دلش عکس زیبای تو را ، عکس زیبای تو را سیر تماشا کردم .
 

    گاهي آرزو مي کنم...

    کاش هرگز نمي ديدمت تا امروز غم نديدنت را

  بخورم!!!

کاش لبخندهايت آنقدر زيبا نبودند که امروز آرزوي

  ديدن يک لحظه

فقط يک لحظه از لبخندهاي عاشقانه ات را داشته

  باشم!

کاش چشمان معصومت به چشمانم خيره نمي شد

 تا امروز

چشمان من به ياد آن لحظه بهانه گيرند و اشک

   بريزند!

کاش حرف هاي دلم را بهت نگفته بودم تا امروز با

   خود نگويم

" آخه او که ميدونست چقدر دوستش دارم!!!!"

می بخشمت بخاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی...بخاطر تمام خنده هایی که به صورتم نشاندی نمی بخشمت به خاطر دلی که برایم شکستی...بخاطر احساسی که برایم پرپر کردی...نمی بخشمت بخاطر زخمی که بر وجودم نشاندی...بخاطر نمکی که بر زخمم گذاشتی...و می بخشمت بخاطر عشقی که بر قلبم حک کردی

عشق دو دستي تقديم نمي شود

                           پس براي انکه به دستش بياري کوشش کن

با سیم نازمژه هات یه عمره گیتارمی زنم نگاهتو کوک نکنی من خودمودارمی زنم چشمات اگه رو پنجرم طرحه ستاره نزنند دست خودم نیست دلمو به درودیوارمی زنم تواگه نباشی من مثل اون پسرکی که گمشده گوشه کوچه می شینم ازغم تو زارمی زنم.

 دست عشق از دامن دل دور باد!

اونورا آدم بد فراوونه ٬ خطر داره

سایه روشن چشات داد میزنه میخوای بری

شب ناز مژه هات علامت سفر داره

نرو زیبا همیشه وحشت من از این بوده

که یکی یه جایی به چشمای تو نظر داره

تو مراقب تمام لحظه هامی ٬ میدونی

نباشی هر کی تو دستاش ٬ دو سه تا تبر داره

منم این دیار و این آدما رو دوس ندارم

ولی هرچی که باشه ٬ دنا داره ٬ خزر داره

نرو زیبا ٬ لااقل به خاطر دخترکی

که یه دل از همه عاشقا دیوونه تر داره

تو بمون حتی اگه مال کس دیگه بشی

بودنت رو خط به خط زندگیم اثر داره

نرو زیبا بسمه هرچی که پیشم نبودی

به خدا این دخترک یه قلب در به در داره

میری اونجا چه کنی ٬ دل منو بسوزونی ؟

یکی مشکل توئه ٬ عاشقی دردسر داره

نرو زیبا به خدا از این دیوونه تر میشم

واسه اون چشمای تو تفاوتی اگر داره

تو فقط نمیدونی چقدر دوست دارم ٬ همین

خدا اما شاید از این عاشقی خبر داره

تو نباشی میمیرم ٬ اما چی گفتم مردنم

واسه ی تو و خیالات فرقی ام مگر داره ؟

زندگی سازیه که ما همه کوکش میکنیم

زیر داره ٬ بالا داره ٬ پایین داره ٬ زبر داره

گاهی تلخه ٬ مث جام شوکرانه رفتنت

گاهی ام مثل خیال موندنت شکر داره

بال پرواز ندارم اما بری باهات میام

دل واسه بودن با تو ٬ هزار تا بال و پر داره...   

                                                    (مریم حیدرزاده)